اثر ترکیب متادون و هالوپریدول بر اضطراب ناشی از ترک مورفین در موش‌های سوری نر

خلاصهسابقه و هدف: امروزه اعتیاد به مورفین یکی از مهمترین معضلات جوامع بشری محسوب می‌شود. بروز اضطراب به عنوان یکی از علائم سندروم ترک، قطع مصرف مزمن مورفین را برای معتادان دشوار کرده‌است. این مطالعه به منظور بررسی اثر ترکیبی متادون و هالوپریدول بر اضطراب ناشی از ترک مورفین در موش‌های سوری انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 98 سر موش سوری نر از نژاد NMRI انتخاب و در‌2 گروه مزمن و حاد قرار‌ گرفتند. هر گروه به 7 زیرگروه شامل: سالین،‌ مورفین (کنترل)، متادون (mg/kg10)، هالوپریدول (mg/kg3/0)، متادون+هالوپریدول (mg/kg5 وmg/kg 15/0)، نسبت ‌2 به 1 متادون+ هالوپریدول (mg/kg7 و mg/kg1/0) و نسبت ‌1 به ‌2 متادون+ هالوپریدول (mg/kg5/3 و mg/kg2/0) تقسیم شد. بجز گروه سالین همه موش‌ها با دریافت دوزهای افزایشی مورفین درطی 8 روز معتاد شدند. تمامی داروها در گروه مزمن‌30 دقیقه قبل از تزریق مورفین در مدت ‌8 روز و در گروه حاد 60 دقیقه قبل از تزریق مورفین در روز هشتم (روز تست) به صورت تک دوز داخل صفاقی تزریق ‌شدند. در روز تست بعد از تزریق نالوکسان، برای ارزیابی اضطراب موش‌ها از آزمون‌ ماز بعلاوه شکل مرتفع استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در تزریق حاد داروها، درصد ورود به بازوی باز و درصد زمان سپری شده در بازوی باز در گروه‌های متادون (34/3±72/37 و 03/4±79/36 با 05/0>P)، هالوپریدول (70/3±33/41 و 26/6±23/41 با 01/0>P)، متادون+هالوپریدول (80/4±66/39 و 85/5±14/43 با 05/0>P و 01/0>P)، متادون2+ هالوپریدول1 (40/2±94/38 و 26/6±52/30 با 05/0>P) و متادون1+ هالوپریدول 2 (50/2±80/40 و 48/4±53/37 با 01/0>P و 05/0>P) نسبت به گروه مورفین به طور معنی داری افزایش یافت. اما در تجویز مزمن، فقط گروه‌های درمانی هالوپریدول (37/3±16/54 و 71/9±10/64 با 01/0>P و 001/0>P)، متادون+هالوپریدول (54/2±61/53 و 65/4±68/51 با 01/0>P و 001/0>P) و متادون1+ هالوپریدول 2 (97/2±61/52 و 65/4±63/54 با 05/0>P و 001/0>P) باعث کاهش معنی‌دار اضطراب ناشی از ترک مورفین شدند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان ‌داد که احتمالا ترکیب دارویی متادون و هالوپریدول می‌تواند اضطراب ناشی از ترک مورفین در موش‌های سوری را کاهش دهد.